จักรพรรดิ แห่งชัยชนะนิรันดร์ ภาวะผู้นำในเชิงระบบ

วิจารณ์ 1: “ยุคนั้นทีมไม่เยอะ แชมป์เลยง่าย”
ถ้ามองผิวเผิน จำนวนทีมที่น้อยลงหมายถึงคู่แข่งน้อยลง แต่ในความจริง พรสวรรค์ระดับสูงกระจุกตัวอยู่ในไม่กี่ทีม การเจอ Wilt Chamberlain หรือสตาร์ระดับท็อปจึงเกิดขึ้นแทบทุกซีรีส์สำคัญ ต่างจากยุคที่พรสวรรค์กระจายทั่วลีกในปัจจุบัน ที่สำคัญ ทุกซีซันไม่มีทีมวิทยาศาสตร์การกีฬาแบบยุคใหม่ การเล่นภายใต้สภาพนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย

วิจารณ์ 2: “เกมรับยุคนั้นง่ายกว่า เพราะไม่มีสามแต้ม”
จริงอยู่ที่รูปแบบ spacing แตกต่าง แต่ความโหดของยุคนั้น คือระดับการปะทะ กติกาเปิดให้มีการชน ดึง ผลัก ในระดับที่ถ้าเกิดขึ้นวันนี้ คงมีฟาวล์เทคนิคทุกคืน การเป็นเซนเตอร์ที่ต้องเจอการกระแทกแบบไม่หยุด แล้วคุมจังหวะเกมได้เป็นสิบปีติด จึงไม่ใช่เรื่องเล็ก

วิจารณ์ 3: “เกมรุกของรัสเซลไม่เด่นเลย”
หากวัดด้วยค่าคะแนนต่อเกม เขาอาจไม่ดูโดดเด่น แต่การรันเกมของเซลติกส์ สร้างขึ้นบนแนวคิดที่ว่า เขาคือคนเริ่มต้นจังหวะจากรีบาวด์ มากกว่าคนจบจังหวะด้วยการทำแต้ม หากลองมองผ่านเลนส์ยุคใหม่ ถ้าเขามาเล่นวันนี้ โค้ชจำนวนไม่น้อยคงใช้เขาในบทบาทใกล้เคียง Draymond Green เวอร์ชันสูงกว่า และคุมวงในได้หนาแน่นกว่าเดิม