ต้นชัยพฤกษ์ ต้นไม้มงคล ต้นไม้แห่งชัยชนะ

ต้นชัยพฤกษ์ เป็นไม้ยืนต้นผลัดใบ ขนาดใหญ่มีความสูง 15 – 25 เมตร
ลักษณะ เป็นทรงพุ่ม รูปร่มแผ่กว้างสูง 6 – 8 เมตร เปลือกต้น สีน้ำตาลค่อนข้างเรียบ ต้นเล็กจะมีหนาม ต้นใหญ่จะมีรอยแผลปนหนามตามแนวขวาง
ใบ เป็นใบประกอบ แบบขนนกปลายคู่ เรียงสลับแกนกลาง ใบประกอบจะยาว 15 – 30 ซม. มีใบย่อยประมาณ 7 – 12 คู่ เรียงตรงข้ามกันเป็นรูปขอบขนาน หรือรูปไข่แกมรูปรี ซึ่งมีความกว้าง 1.5 – 2 ซม. และมีความยาว 3.5 – 5 ซม. ปลายใบแหลม โคนใบกลม ขอบใบเรียบ แผ่นใบจะบาง แต่ค่อนข้างเหนียว ใบสีเขียวสด เกลี้ยง ผิวของใบด้านล่าง จะมีสีที่อ่อนกว่าด้านบน มีขนละเอียด โดยก้านใบนั้นมีความยาว 1.5 – 4 ซม. แต่ก้านใบย่อย จะสั้นมาก
ดอก ออกดอกสีชมพูเป็นช่อแบบ ช่อเชิงลด ในส่วนของก้านช่อดอกนั้น จะมีความใหญ่ และแข็ง ไม่แตกแขนง เมื่อออกดอกแล้วจะไม่ทิ้งใบ ดอกย่อยจะมีลักษณะเป็นรูปดอกหางนกยูงจำนวนมาก เมื่อดอกเริ่มบานจะเป็นสีชมพู จากนั้นจะเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้ม และเมื่อใกล้โรยจะเปลี่ยนเป็นสีขาว ออกดอกในฤดูแล้งประมาณเดือนกุมภาพันธ์ – พฤษภาคม
ผล ออกผลเป็นฝัก จะเป็นผลแห้งทรงกระบอก ผิวเรียบเกลี้ยง ไม่มีขน ซึ่งฝักเกลี้ยงของชัยพฤกษ์นั้น สามารถนำไปใช้ทำยาได้ แถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ฝักอ่อนจะมีสีน้ำตาล และเมื่อสุกจะกลายเป็นสีดำ
เมล็ด นั้นจะมีลักษณะกลมแบนสีน้ำตาลเป็นมัน โดยมีเมล็ดจำนวน 40-50 เมล็ดต่อฝัก และจะติดผลประมาณเดือนเมษายน – กรกฎาคม
พบได้ตาม ป่าทุ่ง ป่าโปร่ง และปลูกเลี้ยงทั่วไป เป็นพืชที่ชอบดินทราย และแสงแดดจัด

ที่มา: ส่วนประกอบของต้นชัยพฤกษ์ [2]